گذری کوتاه برکلمات ترکی رایج در زبان پارسی
«قــاشــق»
یــا قــاشیق از ریــشه ی کــلمه ی قــاشیماخ بــه مــعنی خــارانــدن
«بــشقــاب»
کــه از دو کــلمـه بُــش+قـاب تشــکیل شــده بــه مــعنی ظـرف خالی
«ســــورتــمــه»
از ریــشه ی کــلمـه سـوریتداماخ به معنی راندن و سُردادن
«چــکــمــه»
از ریــشــه کلــمه چَــکمـاخ به معنـی کشیدن (به پا کشیدن یا پوشیدن)
«ییــلاق قـشلاق»
(یــایلاق قیشلاق)بــرگــرفته ازکــلمه یـــای(تابســتان)و قــیــش(زمستان)
«آچــــــار»
(بـــازکننــده)از ریــشه آچــمــاخ بـــه مــعنی بـــاز کردن
«سنــــجـاق»
یـــا ســانجاخ از ریشــه ی کلــمه ســانجــمـاخ بــه معـنی فـرو کـردن
«ســـلانه ســلانه»
یــا سـاللانا ســاللانا(آویخته آویخته) از ریشه کلمه ساللانماخ به معنی آویزان
«چــــالــش »
از ریــشه کـــلمــه ی چــالــیشـماخ بــه مــعنی در گــیری
«اردو»
بــرگــرفتــه از کــلمــه یــــــورد بــه معــنی مــنزل گـــاه
«دلـــمـــه»
یــا دولامــا بـرگرفته از کلمه دولامـــاخ به معنی پیچاندن چیزی به وسیله چیز دیگر
«قـشـقــرق»
یـــا قـیشقیریخ بــه مــعنی جـیغ و داد زدن از ریشه ی قیـشقیرماخ
«یــالـقـوز»
یا یــالقــیز به معنی مجرد
«باتلاق»
یا باتلاخ (محل فرو رفتن)از ریشه ی کلمه باتماخ به معنی فرو رفتن
«الــنــگو»
یا النگی بــه مــعنی دسـت آویــز(اَل=دســت)
«قــاپــیــدن»
از ریشه کلمه ی قــاپـماخ به معنی ربودن
«قــاتـی کردن»
از ریشه ی قــاتماخ به معنی هم زدن با آمیختن
«قــاچــاق»
یـــا قـــاچاخ از ریشه ی قــاچماخ به معنی فرار کردن
«قالپاق»
یا قـالپاخ یا قاپاخ به معنی درپوش و هم خانواده قــاپی به معنی در