آتــش و آب و آبـــرو بــا همـ
هــر سه گـشتـند در سـفـر هـمـراه
عــهــد کــردنــد هــر يــکى گــم شد
بــا نــشانى ز خــود شـود پــيــدا
گـفـت آتــش بــه هــر کـجــا دود است
مــي تـــوان يـــافــتــن مــرا آنــجا
آب گفـتــا نــشــان مـن پــيــداســت
هــر کــجــا بــاغ هست و سبــزه بـــيــا
آبـــرو رفــت و گــوشه اى بـگــرفت
گريـــه سر داد گريـــه اى جــانـــکاه
آتـــش آن حــال ديــد و حــيــران شد
آب در لــــرزه شد ز ســر تـــا پـــا
گفتــش آتـــش کـه گريـه ى تـو ز چيست ؟
آب گــفـتــا بگــو نــشانــه چــو مـــا
آبـــرو لــحــظه اى بـــه خــويش آمــد
ديدگان پـــاک کــرد و کــرد نــگـــاه
گــفــت مـحکم مــرا نــگـــه داريــد
گــر شــوم گُــم نــمـيشوم پــيــدا
«رهی معیری»